رایانشانی خود را وارد کنید و آخرین مطالب را روزانه دریافت کنید:
سه جور "ای داد ای بیداد" نوشته های این روزها را پر کرده:
1) "ای داد ای بیداد چرا وبلاگها از دغدغه های مردم جدا هستند؟"
2) "ای داد ای بیداد چرا روشنفکران از دغدغه های مردم جدا هستند؟"
3) "ای داد ای بیداد چرا خود مردم دغدغه های پرت و پلا دارند؟"
بیا خیلی سریع از وبلاگها شروع کنیم:
فکر می کنم بعد از 4 سال تقریبا مشخص شده که انتقاد کردن یا تلاش برای جهت دادن به هزاران نفر که هزار نوع دغدغه متفاوت را به هزار زبان و در هزار قالب مختلف می نویسند هدف چندان دقیقی نیست.
اگر کسی در یک جمع بگوید: «رفتم و مدارک‌هایم را تحویل دادم…»، احتمالاً فردی پیدا می‌شود که تذکر دهد: «مدارک» خودش لغت «جمع» است آن را با «ها»، دوباره جمع نکن.
اگر کسی در یک جمع بگوید: «فاصله تهران تا چالوس حدوداً ۵ ساعت است»، به احتمال زیاد کسانی پیدا می‌شوند که تاکید کنند این مسیر را «سه ساعته» هم رفته‌اند. کسانی هم هستند که همان موقع اعتراض کنند که این مربوط به زمان‌های عادی است. وقتهایی بوده که آنها یک شبانه روز در جاده اسیر بوده‌اند تا به شمال رسیده‌اند.
اگر چه معنی لغوی سواد، «سیاهی» است. اما باید بپذیریم که امروز توانایی سیاه کردن کاغذ به معنای باسوادی نیست. در دنیای امروز «سواد» به شاخه‌های مختلفی تقسیم می‌شود: سواد عددی، سواد احساسی، سواد کامپیوتر، سواد فرهنگی، سواد اقتصادی، سواد اجتماعی، سواد کشاورزی، سواد نقد، سواد منطقی، سواد مذهبی، سواد رسانه‌ای، سواد سلامت روانی، سواد نژادی، سواد خواندن و نوشتن، سواد آماری، سواد بصری، سواد تبدیل و ترجمه و …
به نظر فاصلة زیادی بین نسل سوم و انقلاب و نسل های پیشین موجود است. اصولاً چرا این شکاف به وجود آمده و برای از بین بردن آنچه باید کرد؟
فاصلة میان نسل های متوالی از لحاظ فرهنگی امری است کاملاً طبیعی و کمیت و عمق آن بستگی به هوشیاری نسل پدران دارد که چگونه بستری مهیا سازند تا این نبرد طبیعی فرزندان یا پدران به بیگانگی فرهنگی نیانجامد.
اما آنچه در کشور ما در مورد نسل سوم انقلاب اتفاق افتاده، مطرح کرد آن است که این نسل (نسل سوم) با دو بستر داخلی و خارجی که هر دو تقویت کنندة تغییر در نگرش های ارزشی ـ فرهنگی هستند مواجه بوده است.
از جمله پدیده‌هایی که پس از بروز فقر در طولانی مدت در جامعه ظاهر می‌شود نوعی خاص از زندگی است که به‌صورت الگو در جامعه پدیدار می‌شود. فقر در طولانی‌مدت قدرت خلق فرهنگی را دارد که مدتها پس از فقر باقی می‌ماند و در جامعه حیات پیدا می‌کند و خلاصی از آن بسیار مشکل است.
در این بررسی ناچاریم ابتدا تعریفی از فرهنگ ارائه دهیم، آنگاه محتوای وجودی فقر را در جامعه با نتایج حاصل از فقر در جامعه سنجیده و به فرهنگ نه چندان پنهانی برسیم که فقر در جامعه دارد و حاکم کرده است.