همیشه از چند نگاه ببینیم....!
« برق قسمتی از امریکا یکی دو روز قطع شد » ... یک نوع نگاه به این واقعه اینه که : « این همه ما برق نداشتیم یه بار هم اونها » یا « اصلا به ما چه » ... اما نوع نگاههای دیگری هم به این واقعه می شه داشت :
- نگاه گلوبالیزیشنی (!) :
اینکه قطع برق یک ناحیه می تونه انقدر سریع چندین ایالت را فلج کنه شاید در ظاهر یک مشکل طراحی به نظر بیاد ‚ اما از نظر فنی وصل شدن نیروگاهها توجیه درستی داره. اما در جهان امروز فقط نیروگاهها نیستند که انقدر به هم وابسته اند و فقط نیروگاهها نیستند که اگر از کار بیفتند فاجعه درست می شه ... در جامعه شبکه ای و به هم پیوسته و گلوبال امروز ‚ اقتصادها ‚ کامپیوترها ‚ آدمها و ... اونقدر به هم وابسته اند که یک مشکل در یک قسمت می تونه خیلی سریع به همه منتقل بشه.
- نگاه اینترنتی :
قطع برق دو روزه با خسارت 6 میلیارد دلار در یک سرزمین پیشرفته یک نکته مهم برای ما داره : تکنولوژیهای امروز به گونه ای هستند که نمی شه در موردشون تضمین 100 درصد داد ... چندین بار دوست داشتم این نکته را هنگامی که نارضایتی و داد و بیداد از سرویسهای هاستینگ شرکتهای ایرانی ( یا قطعی های پرشین بلاگ ) به اوج رسیده بود بگم. هر کسی که چند سالی تجربه اینترنت را داشته باشه می دونه که روی اینترنت تضمین همیشه وصل بودن وجود نداره و همه ‚ حتی مشتریان سایتها و بیزنسهای چند میلیارد دلاری با این موضوع کنار آمده اند. مثلا سایت Ebay فقط در تابستان 1999 در طول یک ماه چهار بار down بوده که یکی از اونها 21 ساعت طول کشیده ! ( منبع : Internet Marketing p.513 ) یا سرویس دهنده اینترنت AOL در آگوست 1996 19 ساعت قطع بوده! ( منبع : dot.con p.111 ) ... مقایسه حجم بیزنس اون شرکتها و مشتریان اونها با شرکتهای ما نشون می ده که یک دقیقه قطع بودن هم می تونه برای اونها فاجعه باشه چه برسه به 19 ساعت ! ... اما اینترنت ‚ خوب یا بد ‚ اینجوریه ...
- نگاه تکنولوژیک :
Maureen Dowd در نیویورک تایمز به نکته جالبی اشاره می کنه: بی برقی نشان می ده که ما وسایل و تکنولوژیهایی داریم که نه می دونیم چه جوری کار می کنند و نه می دونیم بدون اونها چی کار کنیم ... نگاه جالبی نیست؟
- نگاه انسان شناسی :
اول این اظهار نظر قدیمی را ببینید :
« اگر C.N.N بخواهد، می تواند یک شبه، افغانستان را به صورت تیتر اول کره زمین درآورد، اما اگر نخواهد، می تواند افغانستان فراموش شود. چگونه؟ از این طریق که بودجه ای برای آن در نظر نمی گیرند، ... این فراموشی قبل از این که فراموشی بشری باشد، یک غفلت خودخواسته جهان مدرن، به ویژه غرب و به ویژه امریکا است، چون آن ها نمی خواستند افغانستان مطرح شود، پس مطرح نمی شد، همچنان که تا خواستند، همه چیز عوض شد. » ( منبع : گفتگوی محسن مخملباف با روزنامه ایران )
قطع برق گسترده در امریکا برای اولین بار نیست که اتفاق می افته. در سالهای 1965 و 1977 قطع برقهای بسیار گسترده ای در امریکا روی داد و مثل این بار انتقاد و بحث و تحقیق و بررسی و غیره. اما پیگیری این مساله به تدریج فراموش شد ... مخملباف ضد غرب ما از این ناراحته که غربیها مشکلات افغانستان را زود فراموش می کنند اما واقعیت اینه که مردم امریکا حتی مشکلات خودشان را هم زود فراموش می کنند ... آدم اصولا اینجوریه : حوصله اش از پرداختن بیش از حد به یک مساله سر می ره ... این نه اسمش « غفلت خودخواسته جهان مدرن » است نه چیز دیگه ... طبیعت بشریه ...
- نگاه رمانتیک :
در خیلی از اخبار و مقالات از جمع شدن رمانتیک خانواده های امریکایی در زیر نور شمع و تعریفهای نوستالژیک و پدر بزرگ گونه از تجربه های قبلی قطع برق و .. نوشته اند. ممکنه خیلی ها دوست داشته باشند از این تجربه ‚ علاقه غرب به بازگشت به سنتها و غیره را نتیجه بگیرند ‚ اما باید به یک سوال جواب داد که اگر این تجربه قرار بود هر شب تکرار شود باز هم انقدر رمانتیک و نوستالژیک بود؟ ....