pull & push
فرض کن توی تاکسی نشستی و ناگهان رادیو شروع می کنه به پخش کردن موزیک مورد علاقه ات … چه حالی می شی؟ ... شاید خودت اون موزیک را توی خونه ، روی کامپیوتر داشته باشی اما شنیدن اون موزیک وقتی که انتظارش را نداری دهها برابر اینکه خودت اون را برای گوش دادن انتخاب کرده باشی صفا داره … بیا اسم تفاوت این دو حالت را بگذاریم Pull و Push ... اولی (pull) برای وقتی که خودت به دنبال چیزی می ری ، و Push برای وقتی که اون چیز به سراغ تو میاد ... وقتی همه اتفاقهای دنیا را به صورت Push و Pull ببینی چیزهای بسیار جالبی دستگیرت می شه ...
البته این بحث Push و Pull در مباحث دنیای Information مفاهیم کاملا جا افتاده ای هستند: مثلا یکی از تفاوتهای مهم اینترنت و تلویزیون دقیقا همین بحث چگونگی دستیابی به مطالب اونهاست: در اینترنت تو اطلاعات را به دلخواه خودت Pull و انتخاب می کنی اما در تلویزیون این اطلاعات به تو Push می شه و قدرت انتخاب چندانی نداری ... یا مثلا email یک تکنولوژی Pull محسوب می شه: تو هر موقع بخواهی اون را چک می کنی ... اما در مقابل sms یک تکنولوژی push به حساب می آد: بخواهی یا نخواهی sms به تلفن همراهت می رسه ...
اما نکته ی که در این مدت بهش رسیدم اینه که این تئوری Push و Pull به طرز جالبی یکی از تفاوتهای مهم رفتاری ایرانیان داخل و خارج ایران را توضیح می ده ... ببین ... شاید در اطرافیانت هم دیده باشی که تا وقتی کسی در داخل ایران زندگی می کنه ترجیح می ده فکر و ذکرش را خیلی درگیر مسائل داخل نکنه ... اما به محض اینکه از ایران مدتی دور می شه انگار دوست داره تمام مدت به ایران فکر کنه ( سیاسی ها به سیاستش ، فرهنگی ها به فرهنگش ، قدیمی ها به خاطراتش ) ... حتی دقت کرده باشی می بینی در خیلی موارد ایرانیهای اونور آب از ایرانیهای داخل بیشتر برای فرهنگ و سیاست ایران احساس دلسوزی می کنند ... تئوری push و pull دلیلش را می تونه توجیه کنه: اطلاعات و درگیریهای ذهنی هر فرد احتیاج به balance بودن دارند. ایرونی داخل ایران که از صبح تا شب (در تاکسی و اداره و مهمونی و غیره) در معرض push اطلاعات مربوط به جامعه ایران قرار داره ترجیح می ده زمان استراحت یا مطالعه خودش را به pull اطلاعات از یک جامعه و فرهنگ دیگه اختصاص بده ... و بر عکس اون مهاجر دور دست احساس می کنه از ایران به شدت دور شده و شدیدا عطش داره تا از ایران خبری به دست بیاره ...
... اگر بازهم فکر کنید نتایج جالبتری هم می شه گرفت ... مثلا دقت که کرده باشد می بینید Pull ای های خارج نشین معمولا در مورد سیاست ایران "احساس" اشتباهی دارند (مثلا 18 تیر را خیلی جدی می گیرند) اما به دلیل pull و پیگیری دقیقشون از مسائل ایران دارای "تحلیل" دقیقتری هستند (مثلا در مورد مسائل انتخابات) ....
اما حالا جدای از سیاست ، کلا در معرض push قرار گرفتن راه بهتری برای دسترسی به چیزهاست یا pull کردن اونها؟ ... خیلی بستگی به موردش داره ... مثلا همه ما زبان انگلیسی را در مدرسه و موسسه زبان و اینور و اونور یاد گرفتیم (به روش pull) اما همه اونها روی هم به اندازه یک سال زندگی و push شدن زبان در یک کشور دیگه ارزش نداره ... یا مثلا واضحه که دنبال کردن اخبار و تحلیل (سیاسی ، علمی ، اقتصادی ، ... هر چی ) از یک منبع نوع pull مثل اینترنت مفید تر ار منابع push مثل تلویزیونه ... یا مثلا lifestyle یک مساله کاملا push محسوب می شه ....
این Push و Pull زندگی خیلی ها را تغییر داده ... (چند نفر را می شناسید که عاشق یک رشته دانشگاهی بوده اند اما به محض شروع دچار سرخوردگی شده اند؟ مدتها به خارج فکر می کردند اما به محض رسیدن به اونجا تمام فکر و ذکرشون ایران شده؟) ... دنبال کردن خیلی چیزها به صورت pull هیجان انگیزه اما به محض اینکه به push تبدیل می شه (رشته ، محل زندگی) زندگی را به هم می ریزه ....
(اما لذت push شدن های ناگهانی از جنس اون موزیک تاکسی اول ماجرا هم یک چیز دیگه است .... )