رایانشانی خود را وارد کنید و آخرین مطالب را روزانه دریافت کنید:
اگر بر این باور باشیم که بهشت و دوزخ، حقایقی منفصل از این دنیا نیستند. یعنی اینگونه نیست که ما در جاده ای به نام دنیا در حال حرکت باشیم که انتهای آن برسد به روستایی به نام «دوزخ» یا روستایی دیگر به نام «بهشت» بلکه این دو عنوان، نام باطنی همین دنیاست.
همکنون بهشتی و دوزخی جاری است که اهالی آن فعلاً در پوستینی به نام دنیا دوشادوش هم زندگی می کنند. و چه بسا آنکه فرموده اند، اهل بهشت نیز از میان دوزخیان میگذرند بی ارتباط با زیستن در مرتبه ماده و دنیای «همه باهم» نباشد.
بهشت زهرا (س) نام بزرگ‌ترین گورستان در استان تهران است. فعالیت این گورستان رسماً در سال 1349 خورشیدی آغاز شد و نخستین درگذشته به نام محمدتقی خیال در تاریخ 3 مرداد ماه 49 در قطعه 1 ردیف 1، شماره 1 به خاک سپرده شد.
گورستان بزرگ پایتخت که 40 سال از عمرش می گذرد روزانه 130 میت را در خود جای می دهد. در این میان قبرکن ها، غسال ها، مداح ها، نیروهای خدماتی و حتی نگهبانان سرباز هم با هر یک فراخور مسئولیت خود با اموات سرو کار دارند ولی غسالها بیشتر از همه سرو کارشان با میت ها است و شاید نشستن پای خاطرات آنها خالی از لطف نباشد. البته باید بالای این گزارش و خاطرات نوشت +15 !